ตะพาย

1) n. hole in a nose of an ox or a buffalo through which put a cord/rope called

def.:

ช่องจมูกวัวควายที่เจาะสำหรับร้อยเชือก

syn.: ช่องจมูกวัวควาย clf.: รู

2) n. straight-lines from the nose of a partridge

def.:

เรียกลายที่เป็นทางแต่จมูกขึ้นไปทั้ง 2 ข้างแห่งนกกระทา

syn.: ลายทางข้างจมูกนกกระทา clf.: ลาย

3) v. were something over the shoulder

related: bear something over the shoulder, were on one shoulder like a sash or a sidearm

syn.: สะพาย, แขวนบ่า, ห้อยบ่า, เฉียงบ่า sample:

เขาตะพายดาบเตรียมออกรบ